ปุถุชนอวิชชามีอยู่ตลอดเวลา ไม่เคยหายไปจากจิต

ทิฏฐิความเห็นว่าขาดสูญเช่นนั้นเป็นสังขาร อธิบายด้วยความเห็นว่าดังนี้ เมื่อพิจารณาถึงเหตุของ สังขาร คือ อวิชชา จึงได้รู้ถึงเหตุและผล เพราะว่า สังขาร ไม่ใช่ตัวตน ... ปุถุชนย่อมไม่ตามเห็นรูป โดยความเป็

ตัณหาที่แท้จริง คือ จิต...!!! (ธัมมจักกัปปวัตตนสูตร)เล่ม 6/หน้า45/บรรทัด15 พระไตรปิฎก และอรรถกถาแปล ชุด91 เล่ม มหามกุฏราชวิทยาลัในพระบรมราชูปถัมภ์ ฉบับ พ.ศ.2525 //ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้แลเป็นทุกขส

เอกสารนี้เป็นการวิเคราะห์แหล่งที่มาของหลักธรรมจากแนวคิด "สัพพูปธิปฏินิสสัคโค ตีขันธ์ 5 ในแตกก็พอ" โดยมีใจความสำคัญสรุปได้ดังนี้: อุปธิ 2 เพลิงกิเลส (อุปาทาน) – เมื่อละความยึดมั่นถือมั

https://www.youtube.com/watch?v=oFA8FrnfsIg https://pantip.com/topic/30848019/

เรื่องจิตเป็นขันธ์ 5 กับจิตไม่ใช่ขันธ์ 5 นี่แยกสติปัญญาสัตว์จริงๆ เถียงกันไม่มีทางจบ เพราะอวิชชามันบังไว้หมดแล้ว ถ้ายังปฏิบัติไม่ถึง ไม่มีทางรู้เรื่องจิตได้เลย จะอ่านตำราอย่างไรก็หลง เชื่อแบบผิดๆ สุดท

ความจริงแท้ เป็น กลศาสตร์ทางกายภาพ​ เป็นเพียง การก่อสร้างของ อนุภาคสสาร ก่อสร้าง จนมี กลไกที่เป็นจิตใจ ขึ้นมา โดยอนุภาคสสาร เริ่มต้น คือ อวิชชาธาตุ​(ธาตุเกิดดับเริ่มต้น) ตามกฏ อิทัปปัจจยตา “ภาว

สูตรหนึ่งหนึ่ง ตรัสให้ภิกษุลูบผ้า (จิต + รโชหรณัง) ฯ แล้ว บรรลุมรรคผล ได้ บัณวิญญูญญูชี้แนะ ระบบภาวนาแบบพระสูตรนี้ เป็นพุทธบูชา 👏